Korkulu Günler

Bir kız varmış o gün çok yağmur yağmış o kadar yağmış ki sel olmuş birkaç dakika sonra tüm şehri kaplamış neyse ki o kızın şemsiyesi varmış. Ve şemsiyeyle hayatta kalmış. O şemsiyeyi küçük gemi gibi kullanmak zorunda kalmış. Sonra derinlerde upuzun bir çubuk görmüş ve onu almak için şemsiyeyi döndürmüş ve amacına ulaşmış. Sularda süzülürken bir evin çatısında bir kız görmüş, hemen onu şemsiyesine almış. Daha da hızlanmak için biri kolunu diğeri de bir sopa kullanmış. Sonra diğer kız kendi sopasını çıkarmış ve onu kullanmış. Birkaç dakika sonra iki adam görmüşler, kırık bir kayıktalarmış, onları da şemsiyelerine almışlar. Onlar da sopa çıkarmışlar ve çok hızlanmışlar. Kaç gündür güneşin açmasını ve bütün suların buhar olup gitmesini sabırla beklemişler. Aylar geçmiş o gün gelmiş, su buharlaşmış. Şemsiyeden inince bir evin içinde tahta çivi gibi şeyler varmış, onları alıp kırık evleri tamir etmişler. Ağaç çimen ekmişler ve artık o şehre bir sürü insan gelmiş, artık bu şehri dört genç yönetmiş.

GÜLİN ÖZCAN, YENİMALLE BİLSEM 3. SINIF MÜZİK ÖĞRENCİSİ