Hırçın Rüzgar

Her günün sonu gece geldi yine
Herkes evinde, sinaya çekildi
Bir biz kaldık seninle yine, yapayalnız
Mahluğa esen hırçın rüzgâr

Yüreğimdeki kafeste tıkanmışım içeri
Demir parmaklıklardan parça parça vuruyor
Karanlığın gözyaşları
Gözyaşları dökülen o gecenin soğuğu hâlâ yanı başımda

Hiç bitmeyecek mi bu ceza?
Hiç gelmeyecek mi bu ıstırabın sonu?
Artık anamın duası bile sol omzumdan eksik
Gelmiyor babamın yorgun nefes sesi

Bitti mi bu ceza, yoksa ben mi bitiyorum?
Artık bir ben kaldım, bir de sen
Gittiği yeri bir kendisi bilen hırçın rüzgâr
Belki bir gün biter bu rüzgâr, belki bir gün